சிற்றில்

ஆண்டாள்  நிலமெங்கும் பூக்கள் விசிறி கிடக்க உடலில் துளிர்க்கும் நீரின் தளிர்கள் நிறைந்த சின்னஞ்சிறு செடிகள் மஞ்சள் பூசிய பகல் சன்னல் வழி எதிர்படும் எதிர்பாராத பறவையின்‌ வருகையாக நீ கைகளில் உறைந்த குளிர்ச்சியோடு நேசத்தின் பூட்டிய தாழினுள்  இன்னும் உறங்குமால் எழுந்திரு எம்பாவாய்  உன் காதலன்  புலனத்தில் நீ அனுப்பும் குறுஞ்செய்திக்காக  காத்திருக்கிறான்

இருள் மேவிய இறகு  யாமத்தில் கனவுகளை துளைத்து  எழுந்த வல்லூறு குஞ்சு ஒன்று பகலின்  குமிழியில் தள்ளாடி தள்ளாடி குறுகி சுருண்டு   கிடந்தது அதன் உடல்  பிள்ளைப் பேறு பார்த்துவிட்டு பிரசவ அறையிலிருந்து வெளியே வரும் மருத்துவச்சியின் கைகளை ஒத்திருந்தது  தற்செயல் நிகழ்வல்ல  அகாலத்தில் அடிக்கடி விழிக்கும்  அதன் நகங்களில்  சதை துணுக்குகள் இன்னும் ஒட்டியிருக்கின்றன  இரயில்வண்டி பெட்டிகள் குகையில் நுழைந்து வெளியேறுவது போல  அந்த வல்லூறுவின் திறந்த இடதுகண்ணில் நுழைந்து வெளியேறும் எறும்புகளுக்கு ஒருவேளை புரியலாம் இடம்பெயரும்  இருளின் அடர்த்தி