அனாமிகா
இரவில் தனியாக ஒருத்தி தனது நடுங்கும் விரல்களுக்கு நடுவே உடைந்து விழ
ஆயத்தமாகி கொண்டிருக்கும் நடுங்கும் சிகரெட் கங்கோடு
நீல விளக்கொளியில் சிவப்பு வண்ண மேசையின் மீது முழங்கையை ஊன்றியபடி
அமர்ந்திருக்கிறாள்
மூன்று நாட்களாக அழுது
முன்னூறு முத்தங்களின் புனித உரையாடலை கருச்சிதைவு செய்த வலியை
மறந்(த்)து
இன்றுதான் மதுவிடுதிக்கு வந்திருக்கிறாள்
அவளுடைய வார்த்தைகள் போலவே
அவள் மார்பகங்கள் தளர்ந்திருக்கின்றன
இதே இடத்திற்கு
விம்மி புடைக்கும் மார்போடு தன் அழகின் மீது அலைபாயும் கண்களை பூரித்தபடி
எத்தனையோ முறை மெல்லிய மது போதையில் ஆடியிருக்கிறாள்
இனி அவளுடன் யாரும் கைகோர்த்து ஆட இயலாது
இனி அவளுடன் யாரும் சகஜமாக பேச இயலாது
எல்லாவற்றிற்கும் சாட்சியாக இருந்த இவ்வுடலை அவள் யாருமறியாமல்
அலமாரியினுள் தனது பழைய உடைகளுக்கு நடுவே மடித்துவைத்து விட
விரும்புகிறாள்
இத்தனைக்கும் அவள் ஓர் உளவியல் மாணவி
யாரோ ஒருவரின் துயரத்தை தன் கைப்பைக்குள் பத்திரமாக நிரப்பிவந்து
தன் தலையணைக்கு அருகில் இருக்கும் மருந்து குப்பியினுள் அமுக்கி
மூடிவிடக்கூடியவள்
இனி அவள் அவன் அது
எல்லாம் வெறும் பெயர்
எல்லா வாக்குறுதிகள் போலவே
எல்லா நேசங்கள் போலவே
எல்லா புணர்ச்சிகள் போலவே
எல்லா கனவுகள் கற்பனைகள்
காதல்கள் தழுவல்கள்
அனைத்தும்
ஒற்றுப்பிழையான
அல்லது ஒட்டுமொத்த பிழையான சொற்கள்
சொற்களை தாங்குவதற்கென்று அவளிடம்
இப்பொழுது பழுதடைந்த ஒரு கவிதை புத்தகமும்
அதை வாசிக்கும் சில நண்பர்களும் மட்டுமே உண்டு
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக