சிற்றில்

இருள் மேவிய இறகு  யாமத்தில் கனவுகளை துளைத்து  எழுந்த வல்லூறு குஞ்சு ஒன்று பகலின்  குமிழியில் தள்ளாடி தள்ளாடி குறுகி சுருண்டு   கிடந்தது அதன் உடல்  பிள்ளைப் பேறு பார்த்துவிட்டு பிரசவ அறையிலிருந்து வெளியே வரும் மருத்துவச்சியின் கைகளை ஒத்திருந்தது  தற்செயல் நிகழ்வல்ல  அகாலத்தில் அடிக்கடி விழிக்கும்  அதன் நகங்களில்  சதை துணுக்குகள் இன்னும் ஒட்டியிருக்கின்றன  இரயில்வண்டி பெட்டிகள் குகையில் நுழைந்து வெளியேறுவது போல  அந்த வல்லூறுவின் திறந்த இடதுகண்ணில் நுழைந்து வெளியேறும் எறும்புகளுக்கு ஒருவேளை புரியலாம் இடம்பெயரும்  இருளின் அடர்த்தி

  அசோக் சார் என்றால் சிலருக்கு பயம் சிலருக்கு சிரிப்பு . அவரைப் பற்றி பள்ளிக் கூடத்தில் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு மாதிரி பேசிக்கொள்வார்கள். ஆனால் உண்மையாகவே அவரை நெருங்கி பார்த்தவர்களுக்கு தான் தெரியும் அவர் வெறுமனே தனக்குள்ளாகவே எல்லாவற்றையும் புதைத்துக் கொள்கிற, யாரிடமும் அவ்வளவு நெருங்கி பழகிவிடாத கூச்ச சுபாவி என்று. அவர் எப்போதும் கடந்த காலத்தின் கசப்புகளோடு மல்லுக்கட்டிக் கொண்டு இருப்பவர். நான்கு நாட்களாக அவருக்கு மனசு சரியில்லை ஆனால் பள்ளிக்கூடத்திற்கு  விடுப்பு எடுக்காமல் வந்து கொண்டுதானிருக்கிறார். வீட்டில் அவரும் அவருடைய அம்மாவும் மட்டுமே. அவர் திருமணம் செய்துகொள்ளவில்லை. திருமணம் செய்து கொள்ளக் கூடாது என்ற கொள்கையோ இலட்சியமோ எதுவும் அவருக்கில்லை. அவருக்காக மெனக்கெட்டு பெண் பார்க்க யாருமில்லை அவனுடைய மாமாவும் "கிறுக்குப் பய இவனுக்கு பொண்ணு பாத்து வச்சுட்டு எவன் கொலையில நிக்குறது" என்று வெளிப்படையாகவே அவர் அம்மாவிடம் சொல்லிவிட்டு போனவர்தான் இரண்டு மாதத்திற்கு முன்பு  அவர் பெண்ணுடைய கல்யாணத்திற்கு  பத்திரிக்கை வைக்கத் தான் திரும்ப வந்தார். அசோக் சாருக்கு அதைப் பற்றியெல்லாம்

  பிசாசுகளின் காலம் நோய்மையின் இரவுகள் வீதி தோறும் இரைக்கின்றன கடும் சாக்காட்டின் கசப்பேறிய வாசனையை  படுக்கைகள் இல்லை படுக்கைகள் இல்லை படுக்கைகள் இல்லை படுக்கைகள் இல்லை மனைவிகள், குழந்தைகள், அம்மாக்கள்,அப்பாக்கள், சகோதரர்கள், சகோதரிகள் கடைசியாக ஒரு முறை நிம்மதியாக மூச்சு விட முடியாமல் கண்கள் அகல விரிந்திருக்க முறையிட்டபடியே மரணிக்கிறார்கள்  எல்லா இடங்களிலும் யாரோ ஒருவர் மட்டுமே இருக்கிறார்.                             எல்லா இடங்களிலும் யாரோ ஒருவரின் புகைப்படம் மட்டுமே இருக்கிறது         எல்லா இடங்களிலும் யாரோ ஒருவரின் குரல் மட்டுமே கேட்கிறது                         எல்லா இடங்களிலும் யாரோ ஒருவர் மட்டுமே இருக்க வேண்டும் என்றே கட்டளையிடப் பட்டிருக்கிறது. இந்த நாட்களின் கருமையை எதைப் பூசி அழிப்பது? இந்த நாட்களின் பசியை எதைத் தின்று ஆற்றுவது ? இந்த நாட்களின் அவமானங்களை எதைக் கொண்டு துடைப்பது ? இந்த நாட்களில் மரணித்தவர்களை எப்படி உயிர்ப்பிப்பது? நதிக்கரைகள் நாகரீகமற்று பிணங்களை தின்று மலடாகின்றன  பொய்களை கேட்டு சலித்துப் போன பிணங்கள் மிதிவண்டியிலிருந்து ஆம்புலேன்ஸிலிருந்து தள்ளு வண்டியிலிருந

  கொடியில் காயும் நதி தட்டையான உலகமல்ல.தட்டையான உயிரிகள் மேய்ந்து திரியும் இடம் அதுவல்ல காலம்,வெளி புணரும் ஒரு மேலோடு. அங்கே குதிரைகள் தங்கள் வண்ண வால்களை அசைத்தபடி மேய்கின்றன. என் காகிதங்களில் ஒட்டுகின்றன அவற்றின் குளம்புகளின் ஓசை . நான் வெறும் கவிஞன் இசை ஞானி அல்ல. நீ வேறொரு உடலோடு வா வேறொரு நாளில் நாம் இந்த பிரபஞ்ச வெளியில் ஒளியாக நீந்தி உயிர்த்தரிப்போம். நான் இப்போது வெறுமனே இலையில் முறியும் பச்சையம். வெயில் குடிக்கும் வெறும் நதி. முப்பரிமாண சதைகளை பிடித்து விளையாடும் ஆலிலை கிருஷ்ணன் அறிவான் எனக்கு ஆயிரம் நாமங்கள் எதற்கென்று . நீ என்னை எந்த பெயரிலும் அழைக்கலாம் எவரும்  உயிர்தெழப் போவதில்லை அதைக் கேட்டு. இரவை உலர்த்தி கொடியில் போடு. நிகழ்பவை எல்லாம் அதிசயம்தான்.

சிறுகதை டோன்ட் டச்  ( விருட்சன்) வேலு சோடா கம்பெனியைத் தாண்டி நடந்து கொண்டிருந்தான். இப்போதும் அங்கே சோடா குடிக்க,அதனோடு ஒட்டியிருந்த சிறிய கடையில் சில்லறை சாமான்கள் வாங்க ஆட்கள் வந்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பது கடையின் வாசலைப் பார்த்தபோதே தெரிந்தது.அவனுடைய வீடு அந்த சோடா கம்பெனியை ஒட்டிய காலணியில் தான் இருந்தது. அனைவருக்கும் பொதுவான கழிவறை உள்ள காலணி அது. அவரவர் வீட்டிற்கு முன்பாக ஒரு சாக்கடை குழியும் இருக்கும். குளிக்க போவதற்கு முன்னால் அந்த குழியிலிருந்து தண்ணீரை மொண்டு ரோட்டில் ஊற்ற வேண்டும். ரோட்டில் போகும் நபர்கள் மூக்கைப் பிடித்துக் கொண்டு நமக்கும் இதற்கும் சம்பந்தம் இல்லை என்பதைப் போலத்தான் விலகிப் போயாக வேண்டும். ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும் சாக்கடை வசதியோ கழிவறை வசதியோ அத்தனை முக்கியமான ஒன்றென்று அங்கே யாரும் கருதவில்லை. எல்லா நாத்தங்களையும் சகஜமாக எடுத்துக் கொண்டு உண்டு உறங்கி புணர்ந்து இறந்தும் போய்க் கொண்டிருந்த காலமது. ஆனால் வேலு வீட்டிற்கு வடக்கே இருக்கும் செட்டியார் மட்டும் சாக்கடைத் தண்ணீர் வேலு வீட்டு குழியிலிருந்து தன் வீட்டுக் குழியில் வழிவதை அத்தனை லேசில் விட்டுவிட மாட்ட

  சிறுகதை அப்பா வாங்கி தந்த சைக்கிள்  (விருட்சன்) முத்து வரும் வரை என்னால் அந்த இடத்தில் காத்திருக்க முடியவில்லை . ஆனால் சைக்கிள் இல்லாமல் வீட்டிற்கு போனால் அப்பா அத்தனை லேசில் வீட்டிற்குள் விடமாட்டார் . அவன் வரும் வரை அங்கே காத்திருப்பதை தவிர வேறு வழியில்லை. முத்து சைக்கிளை எடுத்துக்கொண்டு எப்படியும் சித்ராவைப் பார்க்கத்தான் போயிருப்பான் . ஆனால் அவனிடம் அதைப் பற்றி கேட்க என்ன இருக்கிறது . சித்ராவும் முத்துவும் பழகியது தெருவுக்கே தெரியும் . ஆனாலும் அவர்களுக்கு இரு வீட்டார் சம்மதத்துடன் கல்யாணம் நடக்கவில்லை . எப்படி நடக்கும் ? முத்து சித்ரா அம்மாவை சித்தி என்று அழைப்பது எல்லாருக்குமே தெரியுமே . சித்ராவை அவன் காதலித்தான் என்பது எங்களில் பல பேருக்கும் அருவருப்பூட்டுவதாகதான்   இருந்தது ஆனாலும் அவனிடம் அதை நேரடியாக யாரும் சொன்னதில்லை . அப்படி சொன்னாலும் முத்து அதைக் காது கொடுத்து கேட்க மாட்டான் என்பதும் எங்கள் எல்லாருக்குமே தெரியும் . ஆனால் அவனாக பல முறை என்னிடம் சொல்லி அழுதிருக்கிறான் . " மாப்ள   எனக்க